De dit-is-me-de-eerste-drie-dagen-opgevallen top 5

1. Het is hier 's nachts zo koud, dat ik vijf spreien en een laken op mijn bed heb liggen, die ik allemaal gebruik. We zitten hier op 2800 meter hoogte en ik heb 's ochtends bevroren vingers als ik mijn handen niet onder de dekens heb gestopt. Zelfs mijn Hollandse thermostaat moet even bijgesteld. Overdag is het hier wel prima, tussen de 15 (zon weg) en 25 graden (zon terug). Ben je wel heel de tijd druk met je trui aan en uit doen... Verder heb ik weinig last van de hoogte, al heb ik wel het gevoel dat ik een marathon heb gelopen als ik aankom bij mijn huis na zo´n tweehonderd meter omhoog lopen. Steil omhoog, maar toch.

2. Je kunt hier voor 1 dollar (nu 75 eurocent) ontbijten met koffie en een broodje. Voor een dollar meer krijg je daar gebakken ei en een verse vruchtensap van een halve liter bij. Voor twee dollar kun je ook lunchen met genoeg soep, vlees, rijst en (een beetje) salade om niet meer dan een broodje als avondeten te hoeven doen. De bus kost 25 dollarcent en dan mag je blijven zitten zolang als je wil. Overigens ben ik bij mijn eerste busrit al zwaar (!) opgelicht: ik bleek bij het natellen van mijn wisselgeld wel 43 cent te hebben betaald! Nellie is gewaarschuwd...

3. Ecuador is groen-eco beschermd natuurgebied voor ongeveer 75%, maar Quito is duidelijk deel van de andere 25%. Ik weet vrijwel zeker dat er nog geen Ecuadoriaans woord voor roetfilter is; in ieder geval blaast de bus onder de naam Ecovia even grote zwarte roetwolken uit als de normale bus. En bussen zijn er bijna evenveel als taxi's. Het helpt ook niet veel dat het verkeer hier voornamelijk stil staat. In drie maanden zal ik naar verwachting er twee rookjaren bij hebben! Uche uche... Voordeel van het feit dat het verkeer hier stil staat is dat je overal in het centrum in de bus kunt stappen. En eruit, als je je dan realiseert dat het sneller is om te lopen omdat de bus de hele tijd stil staat.

4. Deelnemen aan het verkeer is een kunst. Ik denk dat iedereen hier een off the road rijbewijs heeft om gaten, hobbels en kuilen te omzeilen, alleen hebben ze daarbij duidelijk de module "andere weggebruikers" weggelaten. Aan fietsen moet je hier alleen denken als je het leven echt niet meer ziet zitten, en voetgangers mogen zelf verzinnen waar en wanneer ze oversteken. In praktijk betekent dit: als de auto's groen hebben, kun je beter blijven staan. Je kunt voor een paar dollar met de taxi, maar dan moet je wel een officiele aanhouden want anders heb je echt geen idee waar je terecht komt. Mijn nieuwe hobby is dan ook ¨officiele taxi´s spotten¨ en ik moet zeggen, er is nog ruimte voor verbetering. De bus heeft daar een "mannetje" voor dat uit de open deur hangt (ook als de bus rijdt...) en roept waar hij allemaal heen gaat. Voor wie hem kan volgen. Ik nog niet.

5. Je moet opletten. Waar je loopt: hobbels, gaten en verdwijnen van de stoep, langsrazend verkeer, wie je aanspreekt, in welke wijk je bent, wat je bij je hebt en hoe laat het is (op de evenaar is het rond zes uur donker...) Maar ook bijvoorbeeld wat je eet: het best samen te vatten als de tip van mijn overbuurvrouw in huis: "daar kun je goed eten en meestal word je er niet ziek van." Fruit schillen, vlees checken op gaarheid, geen ijs in je drankje... Maar zelfs als je denkt overal aan gedacht te hebben, kun je voor verrassingen komen te staan. Ik stond voor een zoutjes schap en ik koos het lokale merk in plaats van Lays coor drie dollar. Het zag er een beetje uit als kroepoek ofzo. Thuis aangekomen bleek het niet zo lekker te smaken als het eruit zag, een beetje rokerig en met een nare nasmaak. Na drie chipjes gaf ik het op en checkte ik de verpakking. Gefrituurde varkenshuid. Dus.

Welcome to Ecuador! :D
P.S. Mijn huis staat precies tussen twee grote en een kleiner park, en in dat laatste kun je altijd terecht om even te eeh... waterfietsen!

P.P.S. Ik heb al een gitaar gekocht :D en mijn favoriete plaats om te spelen is voorlopig het dakterras!


Deze blog is deel van mijn project Imagine all the people. Voor dit project werk ik in verschillende landen als vrijwilliger en schrijf ik minstens elke maand een stukje over mijn ervaringen in verhaal-vorm. Op die manier wil ik proberen om mensen met elkaar in contact te brengen, om hun blikveld een beetje te verruimen zodat ze zich wat meer bewust worden van hun eigen positie in die wereld. Via verschillende media probeer ik zo de doelen van het project te bereiken: de wereld een beetje beter maken en anderen inspireren om op hun manier hetzelfde te doen. Kijk voor foto´s en meer op tinkywong.webnode.nl of vind Project Imagine all the people op facebook!