MH17: Hollandse Handelsgeest & struisvogelpolitiek
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
01 Augustus 2014 | Ecuador, Quito
TAKE OFF: VLUCHT MH17
Ze zijn er niet meer, de passagiers die op 17 juli in “het” vliegtuig stapten. Nog een kopje koffie in de vertrekhal en een knuffel voor de thuisblijvers... „Ik stuur een berichtje als ik er ben“. Vol verwachting kijken ze uit naar de eerste keer backpacken in Azië, een bezoekje aan verre familie of een belangrijk congres over AIDS. Ze groeten de stewardessen en de piloot terwijl ze hun hoofd buigen en zich met hun handbaggage door de niet al te ruim uitgemeten ovalen deur wringen. Als ze hun plaats hebben gevonden, proppen ze hun tas onder hun stoel in de hoop dat het personeel hen er niet op zal wijzen dat ze hem in de baggageruimten boven hun hoofd moeten opbergen. Ze checken de vluchtroute op het schermpje voordat ze een laatste berichtje sturen. „Eindelijk aan boord & ready for take-off! Hoop dat ´t eten beter is dan ´t film-aanbod :P. Spreek je snel!“
Maar ze spreken elkaar niet snel. Vlucht MH17 komt niet verder dan Oekraïne en niemand overleeft de crash. Lichamen en lichaamsdelen, reisgidsen, iPods en wrakstukken liggen in de zomerhitte over niet minder dan vijfentwintig vierkante kilometer verspreid. Ze konden er niets aan doen: verkeerde tijd, verkeerde plaats. Onschuldige slachtoffers van een strijd die niet de hunne was.
Verschrikkelijk, en natuurlijk gaan alle gedachten uit naar de slachtoffers en hun families en vrienden, de uitzwaaiers en thuisblijvers die het met een kop koffie en een knuffel op het vliegveld als laatste herinnering moeten doen. Kinderlevens en de hoop en dromen van verschillende families, jongeren en onderzoekers „crashed and burned“ met het vliegtuig. Een verschrikkelijk ongeluk, en elk verloren leven is een tragedie op zich.
ONBEDOELDE MISDADEN TEGEN DE NEDERLANDSE MENSHEID
Maar als ik al die steunbetuigingen, woedeaanvallen en ongeloof-berichten op internet zie, voel ik me toch een beetje ongemakkelijk. Er zijn honderd zesennegentig Nederlanders uit de lucht geschoten. Oh ja, en ook honderd en tien ofzo mensen uit andere landen. „Een misdaad tegen de menselijkheid“, het land is in rouw om „onze“ onschuldige gevallenen, Rutte belt boos met Poetin en Europa dreigt met economische sancties tegen Rusland. Bovendien staan er artikelen in de krant over het belastingvoordeel dat Nederland geeft aan de raketleverancier die ironisch genoeg zijn hoofdkantoor in Amsterdam heeft gevestigd. Verontwaardigd wordt vermeld dat ook andere geweren, raketten en granaten van dit concern in andere delen van de wereld tegen onze eigen jongens en meisjes worden ingezet. Naaaah! En wij maar denken dan alleen heel on-Hollandse groepen ver van ons bed en onze kinderen het slachtoffer worden of elkaar met ons belastingvoordeel afknallen!
Traditiegetrouw hebben we altijd bekend gestaan om onze Hollandse Handelsgeest. Uiteindelijk kunnen we de wereldproblemen toch niet alleen oplossen... dus waarom niet ook een graantje meepikken? Het is een prima deal: we verkopen de zielen van potentieel honderdduizenden mensen met wie we niets te maken hebben omdat ze niet de „onzen“ zijn, en we ruilen ze voor de Heilige Groei van materialistische welvaart en economisch gewin in ons eigen land. Geen probleem. Geen verantwoordelijkheid. Geen krantenberichten of facebook posts.
Maar nu is alles ineens drastisch veranderd: het contract is geschonden. De deal was dat „zij“ de slachtoffers zouden zijn, niet „wij“. En dus delen we nu massaal hoe triest en boos en machteloos we ons voelen om de verloren levens van hen die toevallig binnen onze landsgrenzen geboren zijn. Oh ja, en ook om de verloren levens van de rest, trouwens.
COMMUNISTEN, MOSLIMS, VERANTWOORDELIJKHEID EN ANDERE ENGE VREEMDE DINGEN
Het is verschrikkelijk dat één of andere idioot per ongeluk een vliegtuig met door ons zelf gesponsorde raketten uit de lucht heeft geschoten. Maar ik heb maar een handjevol posts gezien over de twee idioten die precies wisten wat ze deden toen ze een Palestijnse jongen van zeventien levend verbrandden (nadat ze hem benzine hadden laten drinken zodat hij van binnen en van buiten zou branden (?!)), om wraak te nemen op die andere twee idioten die precies wisten wat ze deden toen ze drie Israelische jongens zomaar neerschoten. Kinderen nog, vermoord omdat ze toevallig links of rechts van een door de mens getrokken lijn geboren zijn. Ik denk dat „misdaad tegen de menselijkheid“ daar veel meer van toepassing is dan wanneer er een vliegtuig met toevallig Nederlanders erin per ongeluk uit de lucht wordt geschoten. Voor de moordenaars hing de waarde(loosheid) van de verwoeste levens af van nationaliteit alleen. Zoals dat blijkbaar voor ons ook het geval is.
Maar heeft Rutte ook met Netanyahu gebeld? Nadat het Israelische leger bewust vierhonderd Palestijnse burgers doodden (dat is twee keer zoveel als de omgekomen Nederlanders in de crash) in een „verdedigingsoperatie“, was hij toen zozeer geschokt en boos dat hij de Nederlandse bedrijven en pensioenfondsen die de Israelische oorlogsbanken sponsoren, heeft verplicht om maatregelen te nemen? Nee, want zolang de publieke verontwaardiging niet groter is dan onze hebzucht, kunnen we mooi door gaan met geld verdienen. Hollandse Handelsgeest.
Heeft hij misschien de vlag halfstok gehangen voor de duizenden Syriers die toevallig of niet ademhaalden in de straten en op de pleinen waar hun eigen regering met gifgas rondspoot? Nee, en wij ook niet, want dit waren „hun“ doden en niet die van „ons“. Daar gaan we dan ook niet over facebooken ofzo.
Natuurlijk konden de mensen in het vliegtuig er niets aan doen, maar je zou kunnen zeggen dat de Nederlandse en Europese overheden niet helemaal de onschuldige machteloze slachtoffers zijn die ze beweren te zijn. We zijn zo bang voor alles wat niet zoals „wij“ is, vooral voor Rusland (Communisten! Aaaargh!), Moslims (Extremisten! Aaaargh!) en andere culturen (Diversiteit! Aaaargh!) in het algemeen, dat we elke willekeurige groep halvegaren erkennen en steunen die en pro-Russische of Islamitische regering omver gooit. Lekker democratisch. Als de rebellen maar niet van „hun“ maar van „ons“ zijn, geeft het niet dat we vierkant achter een illegale gewelddadige staatsgreep van een groep rechts extremistische nationalisten staan.
Of, nou ja… dat maakt niet uit totdat de pro-Russische legale machthebbers per ongeluk een vliegtuig van „ons“ uit de lucht knallen. Dan roepen we Poetin ter verantwoording en zeggen we dat hij het maar op moet lossen. Handen af van de Oekraïense problemen: not our call, niet onze verantwoordelijkheid. Bijzonder hoe de wereld soms in één moment 180 graden kan draaien.
SOLIDARITEIT MET GRENZEN: NATIONALISME.
Bovendien voelen we plotseling de onbedwingbare behoefte om te delen wat een solidair land we wel niet zijn, omdat zo veel mensen aan de kant van de weg stonden toen de lichamen van de overledenen arriveerden. Dat is geen solidariteit. Dat is nationalisme met een flinke scheut drama. Solidariteit is geen eenmalige spectaculaire media-gevoelige actie die voortkomt uit collectieve woede en verdriet omdat „ons“ iets is aangedaan. Solidariteit is alledaagse compassie met mede-mensen en niet exclusief mede-landers omdat hun welzijn ons aangaat.
Het zou te maken hebben met de dakloze man die bedelt bij de supermarkt, de families van de soldaten die worden uitgezonden om een strijd voor anderen te vechten en met de ouderen die in het bejaardenhuis één douchebeurt per week en een vaste bedtijd hebben, omdat iemand per ongeluk een verkeerde investering heeft gedaan met hun geld. Of solidariteit met de moeders van de honderden verdwenen meisjes in Nigeria, de immigranten die in ons eigen land opgesloten zitten in inhumane omstandigheden, waaronder zij die in hun opsluiting verbrandden omdat de veiligheidsmaatregelen niet goed werden nageleefd... en de FIFA-wet die de mensenrechten in Zuid-Afrika en Brazilie schendt terwijl wij, de hele wereld, erbij staan te kijken met de vlag van ons land om de schouders.
Ik heb in die gevallen maar weinig viaducten en facebook profielen vol zien lopen met solidariteit. En hoeveel gespecialiseerde onderzoekers hebben we hals over kop gestuurd om uit te vinden wat er precies was gebeurd? Hoeveel solidariteits-liedjes zijn er toen geschreven en honderdduizend keer gedeeld om te laten hoezeer we wel niet geraakt waren? Juist.
Zo solidair zijn wij. Met „hen“. Misschien is het tijd voor wat typisch Hollandse nuchterheid?
“Develop your senses. Especially, learn how to see
Realize that everything connects to everything else.”
- Leonardo da Vinci -
Groeten uit Ecuador van Nelleke van Project Imagine all the people. Dat zeg ik. All the people.
* Voor mijn project Imagine all the people werk ik voor een paar jaar in verschillende landen als vrijwilliger en met mijn verhalen wil ik mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme voor verdwalen aan anderen overbrengen, en ze inspireren om buiten "mag niet, kan niet, lukt niet, gaat niet" te durven denken. Droom! En doe er iets mee. Het ergste wat er kan gebeuren is, dat het niet lukt.
Bovendien hoop ik dat mensen zich door mijn verhalen met een niet-Hollandse horizon ook soms af gaan vragen: “Hoe doen wij dat en waarom?” of denken “Dit is fijn hier!” of juist niet, en hopelijk: “Ik ga ook iets doen op mijn manier”. Geen bescheiden doel, maar: “The ones who are crazy enough to believe that they can change the world, are the ones who do.” De wereld een beetje beter maken en anderen inspireren om op hun manier hetzelfde te doen; daar gaan we! *
* Doe mee! :D Like de facebook pagina, deel de verhalen of doe een donatie en ... nou ja, spullen kun je niet winnen, maar je wordt wel deel van deze "olievlek" van positieve bewustwording die dankzij jou een beetje groter wordt! Dat is ook een beetje winnen, toch? :P Alvast bedankt! (Facebook: www.facebook.com/pages/Project-Imagine-all-the-people/210147532462086 ) *
Ze zijn er niet meer, de passagiers die op 17 juli in “het” vliegtuig stapten. Nog een kopje koffie in de vertrekhal en een knuffel voor de thuisblijvers... „Ik stuur een berichtje als ik er ben“. Vol verwachting kijken ze uit naar de eerste keer backpacken in Azië, een bezoekje aan verre familie of een belangrijk congres over AIDS. Ze groeten de stewardessen en de piloot terwijl ze hun hoofd buigen en zich met hun handbaggage door de niet al te ruim uitgemeten ovalen deur wringen. Als ze hun plaats hebben gevonden, proppen ze hun tas onder hun stoel in de hoop dat het personeel hen er niet op zal wijzen dat ze hem in de baggageruimten boven hun hoofd moeten opbergen. Ze checken de vluchtroute op het schermpje voordat ze een laatste berichtje sturen. „Eindelijk aan boord & ready for take-off! Hoop dat ´t eten beter is dan ´t film-aanbod :P. Spreek je snel!“
Maar ze spreken elkaar niet snel. Vlucht MH17 komt niet verder dan Oekraïne en niemand overleeft de crash. Lichamen en lichaamsdelen, reisgidsen, iPods en wrakstukken liggen in de zomerhitte over niet minder dan vijfentwintig vierkante kilometer verspreid. Ze konden er niets aan doen: verkeerde tijd, verkeerde plaats. Onschuldige slachtoffers van een strijd die niet de hunne was.
Verschrikkelijk, en natuurlijk gaan alle gedachten uit naar de slachtoffers en hun families en vrienden, de uitzwaaiers en thuisblijvers die het met een kop koffie en een knuffel op het vliegveld als laatste herinnering moeten doen. Kinderlevens en de hoop en dromen van verschillende families, jongeren en onderzoekers „crashed and burned“ met het vliegtuig. Een verschrikkelijk ongeluk, en elk verloren leven is een tragedie op zich.
ONBEDOELDE MISDADEN TEGEN DE NEDERLANDSE MENSHEID
Maar als ik al die steunbetuigingen, woedeaanvallen en ongeloof-berichten op internet zie, voel ik me toch een beetje ongemakkelijk. Er zijn honderd zesennegentig Nederlanders uit de lucht geschoten. Oh ja, en ook honderd en tien ofzo mensen uit andere landen. „Een misdaad tegen de menselijkheid“, het land is in rouw om „onze“ onschuldige gevallenen, Rutte belt boos met Poetin en Europa dreigt met economische sancties tegen Rusland. Bovendien staan er artikelen in de krant over het belastingvoordeel dat Nederland geeft aan de raketleverancier die ironisch genoeg zijn hoofdkantoor in Amsterdam heeft gevestigd. Verontwaardigd wordt vermeld dat ook andere geweren, raketten en granaten van dit concern in andere delen van de wereld tegen onze eigen jongens en meisjes worden ingezet. Naaaah! En wij maar denken dan alleen heel on-Hollandse groepen ver van ons bed en onze kinderen het slachtoffer worden of elkaar met ons belastingvoordeel afknallen!
Traditiegetrouw hebben we altijd bekend gestaan om onze Hollandse Handelsgeest. Uiteindelijk kunnen we de wereldproblemen toch niet alleen oplossen... dus waarom niet ook een graantje meepikken? Het is een prima deal: we verkopen de zielen van potentieel honderdduizenden mensen met wie we niets te maken hebben omdat ze niet de „onzen“ zijn, en we ruilen ze voor de Heilige Groei van materialistische welvaart en economisch gewin in ons eigen land. Geen probleem. Geen verantwoordelijkheid. Geen krantenberichten of facebook posts.
Maar nu is alles ineens drastisch veranderd: het contract is geschonden. De deal was dat „zij“ de slachtoffers zouden zijn, niet „wij“. En dus delen we nu massaal hoe triest en boos en machteloos we ons voelen om de verloren levens van hen die toevallig binnen onze landsgrenzen geboren zijn. Oh ja, en ook om de verloren levens van de rest, trouwens.
COMMUNISTEN, MOSLIMS, VERANTWOORDELIJKHEID EN ANDERE ENGE VREEMDE DINGEN
Het is verschrikkelijk dat één of andere idioot per ongeluk een vliegtuig met door ons zelf gesponsorde raketten uit de lucht heeft geschoten. Maar ik heb maar een handjevol posts gezien over de twee idioten die precies wisten wat ze deden toen ze een Palestijnse jongen van zeventien levend verbrandden (nadat ze hem benzine hadden laten drinken zodat hij van binnen en van buiten zou branden (?!)), om wraak te nemen op die andere twee idioten die precies wisten wat ze deden toen ze drie Israelische jongens zomaar neerschoten. Kinderen nog, vermoord omdat ze toevallig links of rechts van een door de mens getrokken lijn geboren zijn. Ik denk dat „misdaad tegen de menselijkheid“ daar veel meer van toepassing is dan wanneer er een vliegtuig met toevallig Nederlanders erin per ongeluk uit de lucht wordt geschoten. Voor de moordenaars hing de waarde(loosheid) van de verwoeste levens af van nationaliteit alleen. Zoals dat blijkbaar voor ons ook het geval is.
Maar heeft Rutte ook met Netanyahu gebeld? Nadat het Israelische leger bewust vierhonderd Palestijnse burgers doodden (dat is twee keer zoveel als de omgekomen Nederlanders in de crash) in een „verdedigingsoperatie“, was hij toen zozeer geschokt en boos dat hij de Nederlandse bedrijven en pensioenfondsen die de Israelische oorlogsbanken sponsoren, heeft verplicht om maatregelen te nemen? Nee, want zolang de publieke verontwaardiging niet groter is dan onze hebzucht, kunnen we mooi door gaan met geld verdienen. Hollandse Handelsgeest.
Heeft hij misschien de vlag halfstok gehangen voor de duizenden Syriers die toevallig of niet ademhaalden in de straten en op de pleinen waar hun eigen regering met gifgas rondspoot? Nee, en wij ook niet, want dit waren „hun“ doden en niet die van „ons“. Daar gaan we dan ook niet over facebooken ofzo.
Natuurlijk konden de mensen in het vliegtuig er niets aan doen, maar je zou kunnen zeggen dat de Nederlandse en Europese overheden niet helemaal de onschuldige machteloze slachtoffers zijn die ze beweren te zijn. We zijn zo bang voor alles wat niet zoals „wij“ is, vooral voor Rusland (Communisten! Aaaargh!), Moslims (Extremisten! Aaaargh!) en andere culturen (Diversiteit! Aaaargh!) in het algemeen, dat we elke willekeurige groep halvegaren erkennen en steunen die en pro-Russische of Islamitische regering omver gooit. Lekker democratisch. Als de rebellen maar niet van „hun“ maar van „ons“ zijn, geeft het niet dat we vierkant achter een illegale gewelddadige staatsgreep van een groep rechts extremistische nationalisten staan.
Of, nou ja… dat maakt niet uit totdat de pro-Russische legale machthebbers per ongeluk een vliegtuig van „ons“ uit de lucht knallen. Dan roepen we Poetin ter verantwoording en zeggen we dat hij het maar op moet lossen. Handen af van de Oekraïense problemen: not our call, niet onze verantwoordelijkheid. Bijzonder hoe de wereld soms in één moment 180 graden kan draaien.
SOLIDARITEIT MET GRENZEN: NATIONALISME.
Bovendien voelen we plotseling de onbedwingbare behoefte om te delen wat een solidair land we wel niet zijn, omdat zo veel mensen aan de kant van de weg stonden toen de lichamen van de overledenen arriveerden. Dat is geen solidariteit. Dat is nationalisme met een flinke scheut drama. Solidariteit is geen eenmalige spectaculaire media-gevoelige actie die voortkomt uit collectieve woede en verdriet omdat „ons“ iets is aangedaan. Solidariteit is alledaagse compassie met mede-mensen en niet exclusief mede-landers omdat hun welzijn ons aangaat.
Het zou te maken hebben met de dakloze man die bedelt bij de supermarkt, de families van de soldaten die worden uitgezonden om een strijd voor anderen te vechten en met de ouderen die in het bejaardenhuis één douchebeurt per week en een vaste bedtijd hebben, omdat iemand per ongeluk een verkeerde investering heeft gedaan met hun geld. Of solidariteit met de moeders van de honderden verdwenen meisjes in Nigeria, de immigranten die in ons eigen land opgesloten zitten in inhumane omstandigheden, waaronder zij die in hun opsluiting verbrandden omdat de veiligheidsmaatregelen niet goed werden nageleefd... en de FIFA-wet die de mensenrechten in Zuid-Afrika en Brazilie schendt terwijl wij, de hele wereld, erbij staan te kijken met de vlag van ons land om de schouders.
Ik heb in die gevallen maar weinig viaducten en facebook profielen vol zien lopen met solidariteit. En hoeveel gespecialiseerde onderzoekers hebben we hals over kop gestuurd om uit te vinden wat er precies was gebeurd? Hoeveel solidariteits-liedjes zijn er toen geschreven en honderdduizend keer gedeeld om te laten hoezeer we wel niet geraakt waren? Juist.
Zo solidair zijn wij. Met „hen“. Misschien is het tijd voor wat typisch Hollandse nuchterheid?
“Develop your senses. Especially, learn how to see
Realize that everything connects to everything else.”
- Leonardo da Vinci -
Groeten uit Ecuador van Nelleke van Project Imagine all the people. Dat zeg ik. All the people.
* Voor mijn project Imagine all the people werk ik voor een paar jaar in verschillende landen als vrijwilliger en met mijn verhalen wil ik mijn nieuwsgierigheid en enthousiasme voor verdwalen aan anderen overbrengen, en ze inspireren om buiten "mag niet, kan niet, lukt niet, gaat niet" te durven denken. Droom! En doe er iets mee. Het ergste wat er kan gebeuren is, dat het niet lukt.
Bovendien hoop ik dat mensen zich door mijn verhalen met een niet-Hollandse horizon ook soms af gaan vragen: “Hoe doen wij dat en waarom?” of denken “Dit is fijn hier!” of juist niet, en hopelijk: “Ik ga ook iets doen op mijn manier”. Geen bescheiden doel, maar: “The ones who are crazy enough to believe that they can change the world, are the ones who do.” De wereld een beetje beter maken en anderen inspireren om op hun manier hetzelfde te doen; daar gaan we! *
* Doe mee! :D Like de facebook pagina, deel de verhalen of doe een donatie en ... nou ja, spullen kun je niet winnen, maar je wordt wel deel van deze "olievlek" van positieve bewustwording die dankzij jou een beetje groter wordt! Dat is ook een beetje winnen, toch? :P Alvast bedankt! (Facebook: www.facebook.com/pages/Project-Imagine-all-the-people/210147532462086 ) *
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
