23 septemer (sorry, geen inspiratie)

MENSUH!

Muito bom dia pessoal, hier alles nog steeds onder controle (verrassing! ;P) We hebben een druk weekend voor de boeg (hihi) maar eerst even het verhaal van de afgelopen week...

Zaterdag gingen we schoenen kopen haha. Roberto en Julia konden lekker uitslapen en wij gingen richting het centrum. Schoenen kopen, ziekenhuis voor mijn gezondheidsverklaring, Pingo Doce en op zoek naar dikkere sokken na mijn blaren-avontuur. Eerst maar naar centro de saude waar het NATUURLIJK erg ingewikkeld was om gedaan te krijgen wat je gedaan wou krijgen. Maar das in Nederland niet zoveel anders dus...

Ik had van Fatima en Anabela de naam gekregen van een doktor die gewoon even een handtekening zou zetten onder de verklaring en dan was het goed. Maar voordat ik met die dokter kon praten zat er al een kwartier aan papieren invullen en pasjes showen EN een anderhalf uur aan wachttijd op. Pffff, mocht ik eindelijk naar binnen, waar al een gezette vrouw met een leraressenbril me stond op te wachten.

Zozo, de test om te mogen sporten he? Zwembad? Neuj voetbal! Ah, kan je niet zwemmen? Hihi hallow! Xal wel moeten in Holland he? (Er zijn hier trouwens serieus ook veel volwassenen en jongeren die niet kunnen zwemmen!) Kan wel maar is goedkoper in de rivier... Jaja, das waar! Van Nederland dus he? Wat doe je hier dan? Hoe heb je Portugees geleerd? Hoe lang blijf je nog? Hoe is je werk?

Erg gezellig en ik begreep al gauw waarom ik anderhalf uur had moeten wachten. Als dat bij IEDEREEN zo ging... Maar goed, tests bestonden uit vooral stil blijven zitten om te showen dat mijn hart nog klopte en dat ik gewoon kon ademhalen (NUTTIG NUTTIG!) Oren goed? Jep! Goed dan. Tanden goed? Jep! Prima. Botten goed? Jep! Prima. Geen ernstige ziektes? Nope! Goed dan. Handtekening zetten en na een kwartiertje stond ik dus weer buiten MET mijn o zo belangrijke papiertje. EN 18,45 armer...

Daarna richting de schoenenwinkel. was nog steeds alles voor de helft van de prijs, dus na een half uurtje passen hadden gaelle en ik allebei 2 paar gewone schoenen en 1 paar «pantoffels» op zijn portugees. Means: erg lelijk (maar dan ook errug errug!) maar ook zeker wel erg relaxed. Alsof je op blote voeten loopt maar dan anders.

Na ons bezoek aan de schoenenwinkel naar Pingo Doce voor kaas, een tekenblok en pastels de nata want daar zijn we verslaafd aan aan het raken! Terug via een chinese winkel voor batterijen en dikke sokken en naar Pousadinha voor de Italiaanse lunch die Roberto en Julia aan het voorbereiden waren. Daarna een beetje muzieken, tekenen, bijslapen en 's avonds naar Casa des Artes.

Daar hadden we afgesproken met Edgar en Pedro. Naar Ponte de Lima dus voor het wereldberoemde feest (in Portugal) van de stad. Jep, en al een kilometer of 4 van te voren stonden we dik in de file. We waren weer eens vergeten water bij te vullen en na een half uur benauwd naar het wijzertje van de hittemeter van de motor te hebben gekeken, werd het risico ons toch te groot dat we weer een explosie-actie zouden krijgen. Daz hier dus wel makkelijk dat je gewoon op een rotonde kan parkeren!
Een minuut of 40 lopen naar het centrum en OW! Wat een mensen!!!

Serieus duizenden mensen op de pleinen, in de steegjes, op de hoofdstraat en op de trappen. Overal muziek en bars in de buitenlucht, heel bijzonder en puur toeval dat we nog een paar bekenden ontmoetten. Om een uur of 5 toch maar weer richting de rotonde waar de auto stond. De fles water van de achterbank in een willekeurig gat onder de motorkap gegoten en op naar huis. Pfff, kwart voor 6 alweer. Morgen voetballen Roberto? Hmmmmja... 10 uur vertrekken? Goedgoed, welterusten voor even dus.

En om 10 voor half 11 zaten we in de auto, partijtje spelen en heel erg douchen en naar bed! Slapen slapen muziekje, avondeten, warme chocomel en weer slapen. Deze week weer dagen gewisseld met Gaelle, 1 dag Jardim, 1 dag Centro jovem, en woensdag in mijn vrije uurtjes naar de kapper...

want dat was dus MEER dan MEER dan nodig! Alleen de puntjes eraf? Mwa, mag wel ietsje meer zijn met dit weer het? OOOW OOWO HOOOOHOOOOOWWOOOWWW!! IETSJE meer. Dus... kan nu nog net een staartje maken maar dat is dan ook echt maar 10 cm lang. Nou ja, groeit wel weer aan, dan hoef ik voorlopig in ieder geval niet meer te gaan. 8 euro's voor wassen, knippen en drogen... Luxe hoor!

Hihi en na mijn bezoek aan de kapper even naar een restaurant om een lege fles van anderhalve liter te vragen. Met die fles naar het tankstation om anderhalve liter benzine te kopen en daarna terug naar mijn motor die ik onderaan de helling had geparkeerd omdattie niet meer wilde starten. Natuurlijk vergeten om de reserve-knop om te zetten...

's Avonds weer hard trainen en toen ik terugkwam waren Fatima en Anabela net klaar met de vloer dweilen. De vloer dweilen? Uhm ja! Want de kinderen van de Hongaren die die middag aangekomen waren, hadden staan douchen met de deur open. De trappen en onze kamer hadden onder water gestaan en daarom hadden de hulptroepen moeten uitrukken om te helpen.

Broodje eten en toen de vloer weer droog was richting bed. Gisteren werd ik om half 10 wakker van mijn wekker, douchen en spullen pakken voor de portugese les van 10 uur maar... heej Anabela! »Nellie, queres ir a Porto hoje?« Of ik naar Porto wil... Ja hoor! Hoezo? Ik kon met de Hongaren die kant op omdat zij geen woord Portugees spraken, en dat was nogal moeilijk regelen dan allemaal.

Victor ingeschakeld voor de heenreis. Mocht de kleine Benjamin voorin zitten? Neuj dat mag pas vanaf 12 jaar en hij is 8. Maar hij kan niet zo goed tegen auto's. Sorry, maar Victor had geen zin om te betalen en dus achterin. Ben je vaker naar Porto gereden? Ja ja! 1x... En natuurlijk de afslag richting centrum gemist! »Nellie! Onde estou??« Ja hallow ik ben hier ook pas 2x geweest, geen idee waar we zijn. Waar gaan we dus heen? Kweenie, gamaar links. En nu? Waar ben ik nu? Onderweg moest de kleinste nog wel overgeven.

3 kwartier door Porto gezigzagd op zoek naar het centrum. Daarna met zijn allen naar het winkelcentrum waar we een vertaalster ontmoetten, die in Porto woonde en gelukkig ook de geschiedenis van Porto had gestudeerd. Met haar dus de hele dag rondgelopen, winkels, gebouwen en het strand, om half 9 de bus terug en om half 11 stonden we weer in Arcos.

Nu had ook de maag van een andere Hongaar het begeven en stonden ze met zijn tweeen over te geven. Owja, en de vader had al overgegeven in de bus. Leuk hoor, die bergweggetjes als je er niet aan gewend bent. Roberto stond al klaar om ons op te halen, maar de 2 oudste jongens wilden niet meer de auto in. (17 en 13 jaar) Kunnen we niet gaan lopen? Dat kunnen we doen, maar tis wel een half uurtje klimmen. EEN HALF UUR? Jep! Of 7 minuten in de auto. Hmmm dilemma. Toch maar lopen.

Dus met zijn drieen de berg opgeklommen en aangekomen in pousadinha een warme chocomel. Welterusten en tot morgen! Even vragen bij Roberto of alles goed was gegaan onderweg. Mwa, hij had 3x moeten stoppen om iemand te laten overgeven, de eerste keer was hij bijna te laat want hij begreep niet zo goed wat ze zeiden. Nu wil hij ook echt engels leren!

Vanavond is er weer een 2,50 film in Casa des Artes, morgen voor het eerst officieel wedstrijd spelen. Zondag eerst voetballen en daarna in de bus naar Lissabon. En ik moet alweer een week mijn kleren wassen! Tsss, vanavond maar eens ECHT doen dus! Nouw mensen, dat waren de activiteiten weer van deze week, Roberto en ik gaan vragen of we de camera mogen lenen van de organisatie want dat is ook wel stoer om te showen!

Let allemaal op uzelf, ik ga lunchen en we horen het wel weer!

Ciau ciau, xxxxx Nel