BAF! Zei de opel corsa. En er was rook

Dag dag lieve mensen...

Alweer een week geleden dat ik mijn kippenvel-scheerschuim-beestjestekst heb geplaatst dus weer even tijd voor een update.

EINDE VAN HET "CAMPO-TIJDPERK"

Woensdag was het campus de trabalha afgelopen en ging zowat iedereen voor de middag weg (alleen de Portugese deelnemers bleven wat langer). Slaap slaap slaap!

Na de pizza ook de Portugese gasten gedag gezegd en de gitaar van mijn kamer gehaald... Een hele lange duik in het zwembad van Nuno want dat was even geleden en daarna muziek maken... Tegen de avond kwam Christiano ook nog langs die zijn akoestische bas had meegenomen, avondeten uit de typisch portugese keuken en... verder muziek maken. Maar rond 12 uur begonnen mijn ogen toch langzaam dicht te vallen, terug naar Pousadinha dus en naar mijn bedje toe... Wat ga ik morgen eigenlijk doen? Kweenie, en jij? Kweetooknie...

Even naar Centro Jovem de volgende morgen want ik ben druk bezig met vliegtickets zoeken, een vrachtwagen te vinden voor mijn motor en waarschijnlijk een lift van Frankfurt richting Nederland. Das dus Ryanair die wel heel goedkoop (= ECHT goedkoop!) vliegt maar vanuit Porto alleen naar Londen of Frankfurt. Een computerochtendje dus, en daarna naar de Jardim de Infancia om de nieuwe koppies te leren kennen.

HOLLANDS BEZOEK

's Avonds even contact gelegd met het thuisfront omdat Hugh (mijn peetoom) voor zijn werk in Porto was tot zaterdag. Na een paar telefoontjes op en neer hadden we afgesproken dat hij een auto ging huren en met een collega even mijn stekkie kwam bekijken. Heuj maar das dol! »Als jij een restaurant uitzoekt, dan nemen wij je uit eten...« Morgen maar eens kijken hoe lang ze erover doen met de routeplanner! En voor nu welterusten.

Vrijdag om half 12 in de Jardim tot 6 uur, daarna met Gael een cadeautje kopen voor Roberto want die was zaterdag jarig en om 7 uur weer op de kamer, snel onder de douche want om half 8 zou het bezoek er zijn, en precies om half 8 ging de telefoon. Hollanders. »Ja, dan spring ik op mijn motor en dan kom ik er zo aan!!!« Haha, NOT! Want ik had mijn helm en mijn jas in de andere garage (die van de organisatie) gelegd omdat Dona Amelia de auto aan het wassen was voor de onze, en die garage zat nu op slot. En die ging maandag dus pas weer open.

ROBERTO!!! In ons karretje dus maar naar beneden gerold, waar er al 2 wereldreizigers op ons stonden te wachten ;). Eerst weer de berg op om mijn huisje, mijn uitzicht en mijn collega's te showen en daarna naar het restaurant dat onze leraar Portugees ons had aangeraden. Eventjes zoeken maar de beschrijving klopte en er was nog een tafel voor 3 (wreed dat ik me altijd bij de voordeur pas realiseer dat het misschien wel nuttig is om even iets te reserveren...) en zelfs nog bij het raam! Heerlijk gegeten en na een gezellige avond weer terug naar Pousadinha.

Mooi joh, met al die lichtjes boven op de berg! Cadeautje meegegeven voor mijn familietje want dat is wel een stuk makkelijker en zelfs sneller versturen in het vliegtuig, doei doei! In ieder geval wil ik hier even Hugh en Rob (alsie de site al heeft gevonden... ;) ) bedanken voor het eten en de gezelligheid. En over 3 maanden kom ik wel weer koffie drinken. Dat klinkt he?

ROBERTO'S VERJAARDAG

Terug in de keuken zag ik dat Paulo uit Braga maar eigenlijk uit Frankrijk al was aangekomen om Roberto te feliciteren met zijn verjaardag. Wat gaan we doen? Biljarten? Ja das goed. Maar bij de bar aangekomen bleken alle tafels al in gebruik en we hadden geen zin om te wachten, dus naar de bar bij de rivier voor een kopje koffie en om 12 uur geprobeerd «parabens» te zingen in het portugees, maar de hulp van de ober was meer dan welkom want er ontbraken nogal wat stukken in onze tekst.

Heb er weer een hobby bij, TEKENEN! En dus om 2 uur verder gegaan met waar ik mee begonnen was en das toch net als muziek maken: als ik eraan begin dan wil ik het ook afmaken. Tegen zessen toch mijn potloodje weggelegd... Even slapen nog.

OW we moeten nog naar de supermarkt want we hebben dus echt helemaal NIETS in de koelkast om ontbijt op bed te maken... Nou ja, we hebben chocolademelk, broodjes en nog wat andere dingen bij elkaar gescharreld. Ballonnen erbij en op 3 cm van zijn oor de wekker laten afgaan. Goedemorgen en een hele fijne verjaardag toegewenst.

PICKNICKEN MET AUTOPECH

Ook Paulo was er wakker van geworden (duh!) dus met zijn vieren ontbijt op bed en cadeautjes gedaan. Nellek! Si! Vamos! A onde? Naar het kasteel om te picknicken. Met zijn vijven in de opel corsa van 25 jaar oud de berg op. BAF! (ik weet niet hoe ik hier de letters groter kan maken, maar het was een veel grotere BAF! dan dat het nu lijkt...) en ROOK... en stilte... Hahaha, uuuuhh, wat is DAT dan? Sow even voorzichtig zijn dat er geen helicopter een lading water lost omdat het een bosbrand lijkt hier! Een hele plas onder de motorkap. Water? Daar lijkt het wel op... Dus... (?)... Vamos comer? Ja, dan gaan we wel eten.

Toch nog een hele klim naar het kasteel, maar daar aangekomen lekker relaxed in de schaduw brood met brie, donuts, pastels de nata en een stuk fruit laten verdwijnen. Daarna helemaal bovenop van het uitzicht zitten genieten en rookpluimen geteld. Hoe gaan we terug? Kweenie, ik heb nu nog geen zin om erover na te denken.

Misschien kunnen we wel een lift krijgen van iemand hier. Jah hoeveel mensen zie jij hier behalve ons? Twee. Twee? En er kwamen inderdaad twee mensen de trap op geklommen. Een Portugees en een Spaanse. Praatje gemaakt, probleem uitgelegd en naTUURlijk mochten we een lift. Maar we zijn met zijn vieren! Geen probleem, plaats genoeg. Een paar minuten later zaten we met zijn zessen in een Peugeot 206...

Jep daar stond ons autootje nog! Zullen we het water maar eens bijvullen en kijken offie het doet? En ja hoor! We hadden ons al zorgen gemaakt over betaalproblemen, maar het leek erop dat hij het weer deed! Dankjewel voor de lift en de hulp, en misschien tot ziens!

PIZZA EN VOETBAL

Terug in Pousadinha een beetje uitgerust en daarna Roberto geholpen met pizza maken. Hmmmmmm! Dat was namelijk een soort Avondeten-klaar-in-3-stappen-Honig-pak zoals we ze in Nederland hebben maar dan in het Italiaans voor pizza. Erg goed te eten, afwas doen, kopje koffie en daarna naar Casa des artes (een bar wat hoger de heuvel op) voor een warme chocomel. Het is hier nu echt errug koud 's avonds en 's nachts!

Te voet naar beneden de volgende ochtend. Met een muziekje op en minder warmte dan overdag is het toch wel heel relaxed. 2 uurtjes gevoetbald, maar ik kon de schoenen van de Braziliaan deze keer niet gebruiken, dus weer erg veel bots-met-je-hoofd-op-de-grond-acties omdat het veld weer nat was... en daarna met de vader van Nuno een lift omhoog.

Normaal nog plonzen in de rivier maar ik had echt geen zin om weer de berg op te sjouwen. Maar ik mocht toch even een duik nemen in het zwembad bij hun huis. Daarna blijven lunchen en rond een uur of 2 toch maar eens gaan kijken of er al iemand wakker was in Pousadinha. Dat was het geval en om 3 uur kregen de anderen honger. Ga je mee lunchen? Mijn spieren protesteerden nogal, maar het was de laatste dag dat Paulo bij ons was, dus even omkleden en naar beneden dus.

WORDT ER NOG GEWERKT?

Vandaag begint Anabela weer met werken, dus dan krijgen we wel te horen hoe onze planningen in elkaar zitten en wat we moeten doen. Bovendien ga ik vandaag voor de eerste keer trainen in de sporthal dus we zullen zien hoe dramatisch dat is! Moet ik eerst nog vragen of ik de lessen Portugees op maandag mag skippen want die vallen steeds midden onder de training (zoals ik al zei: sommige dingen blijven ook gewoon hetzelfde...) Maar hier hoef ik geen briefje in te leveren he! ;)

Komende week heb ik geen idee hoe dat wordt, ben nog steeds op zoek naar een oplossing voor mijn motor en naar een lift vanuit Frankfurt richting Nederland (7 dec) mocht iemand ideeen hebben dan hoor ik het! (Ow Els, Koos kwam hier wel weer in Oktober, maar hij bleef hier tot januari en liever langer, dus dat hou ik in mijn hoofd voor als ik niets anders vind. In ieder geval bedankt voor de tip!)

Dag dag lieve mensen (wederom), let op uzelf en een dikke kus vanuit hier!

xxx Nel