NED-ITA: 2-0 ... sorry van het monument

OLA OLA!!!

Alweer een snel bericht, want ik hoorde pas afgelopen vrijdag dat ik woensdag voor een week naar Lissabon vertrek, en daar kan ik denk ik niet op internet. De vorige keer was dus errug vlug en vandaar (annelieke!) dat het mensen met haaienkammen en niet met hanenkammen waren... :)

Zaterdag wilden we een kijkje gaan nemen bij de surfschool in Viana. Roberto had alleen wat problemen met zijn ogen (eentje leek nogal ontstoken) dus alsie niet zo een lang stuk kon rijden gingen we iets anders doen: naar de rivier. Heel weinig mensen maar heerlijk water, zonnetje, muziekje, handdoekje en nogal een vakantiegevoel.

WE SURE LEFT OUR FOOTPRINTS

Roberto is weer typisch een jongen-jongen en hij beweerde natuurlijk weer dat hij dingen beter kon dan ik, omdattie een jongen was. Zucht... dus wat gaan we doen? We huren 2 skelters bij het kraampje naast de bar en we gaan een wedstrijdje doen. De man bij het kraampje begreep het eerst niet echt, hij zei steeds dat hij ook 1 skelter had met 2 stoelen. Jah, maar dat is zo moeilijk wedstrijdje doen...

Uiteindelijk dus 2 skelters en Ronde 1. In de bocht verloor ik een slipper en deze ronde telde wat mij betreft dus niet mee want ik had hem niet eens uitgereden. (Roberto dacht daar anders over) De 2e ronde was precies gelijk (Roberto dacht daar anders over) en de 3e ronde hebben we ook niet afgemaakt omdat hij ineens naast zijn skelter op de grond lag. Nu zit er een deuk in het monument (fontein met 2 beelden van ridders) wat iets met Portugal en Spanje te maken heeft, en er zat een deuk in Roberto's knie. Chegamos? Si! En dus een gelijkspel en de volgende keer weer eens proberen.

AGENDAPUNT "TENNISBAAN UITPROBEREN"

De volgende morgen Nuno gebeld want het was nogal bewolkt en dus perfect om eens een keer de tennisbaan uit te proberen. Maar eerst lunchen met zijn allen want Dominika was terug van 4 dagen Lissabon. Daarna op naar de tennisbaan. Oei oei oei dat was toch weer een tijdje geleden (het kan er ook aan gelegen hebben dat er maar 4 en een halve snaar op het racket zaten. Maar wederom van de stoere sterke italiaanse jongens gewonnen (ghe ghe) en vet verloren van Nuno maar er komt nog een revanche.

Daarna zeker een uur surfen-op-een-opblaas-stoel geoefend en toen was het tijd voor het diner, even afwassen met muziek en daarna richting de plaats (naam? geen idee!) waar de vader van Nuno met zijn groep moest spelen: echt Portugese muziek met een band van 7 mensen en steeds met 3 of 4 stemmen.

Om 12 uur moest Nuno werken dus gingen we weer richting Pousadinha. Hee Nuno, heb je muziek in de auto? Ja... Dan ga ik met jou mee. Bovendien reed Stefano in de andere auto en ik weet niet hoe HIJ zijn rijbewijs heeft gehaald maar de ene keer schrikt hij van elke lantaarnpaal, en de volgende keer knaltie met 70 door de berweggetjes hier. Niet dat ik bang ben ofzo, maar stiekem wel!

Onderweg belde Dominika ons dat hun auto het niet meer deed. Pffff en ik heb geen sleutel van Pousadinha! Ciao Nuno en duimen maar dat ze binnen 3 uur weer in Arcos zouden zijn. Na 3 kwartier begon ik het nietsdoen zat te worden en dus op zoek naar een ladder want ons slaapkamerraam stond open.

We hadden alleen zo'n lage Wij-zemen-de-schuifpui-ladder (scrabble!) en dus kon ik gaan bedenken hoe ik die (enigszins anti-kamikaze) hoger kon maken. 2 koelboxen eronder... wiebel wiebel maar het bleef staan maar niet hoog genoeg. Nog 2 grote emmers erbij en toen paste het niet meer in de garage waar ik aan het experimenteren was. Blijft het staan? Min of meer, op naar buiten dus om te kijken hoe hoog ik kom.

Maar net toen ik met de emmers begon te slepen, arriveerden de anderen en werd mijn klim-actie uitgesteld tot zeker een volgende keer. Stefano had de motor verzopen ( :S steeds alsie wegreed zzzzjjjjiiiiinnnggggg.... zzzzzjijjjjiiinnnggg), maar in de groep van de vader van Nuno speelde ook een automonteur, dus het probleem was al redelijk snel gevonden.

Overmorgen vertrek ik naar Lissabon, dus dat word een weekje zonder berichten vrees ik. Daarna laat ik wel weten hoe het was, nu moet ik mijn busje halen naar de Portugese les.

Geniet daar van het warme weer en tot over een weekjuh!

Kus van mij