Plankharde t-shirts en dwarse computers

Eerst en vooral: Mijn was was (haha) nog heel. En niet eens gekrompen, alleen keihard opgedroogd. Totdat ik in het Portugees kan vragen wat daar de oplossing voor is, zal ik het hiermee moeten doen. Maar hee, schoon is schoon!

Ik weet niet wat het is maar iets aan mij (?) activeert een zesde zintuig bij systeembeheerders. Het exemplaar hier maakte me duidelijk dat ik absoluut niet op één van de drie nieuwere computers mocht typen. Op de andere kan ik dus mijn foto's niet versturen, en ik moest ook vijf keer een letter typen voor hij in beeld kwam, áls hij al kwam. Vaak ook niet.

Gisteren hadden we een dagje vrij (dat is weer eens wat anders dan niet hoeven werken he? ;P) en ik was niet de enige die niet begreep waarom. De vriendelijke bijna-buurman probeerde het ons op twintig manieren uit te leggen, maar helaas! Gewoon genieten maar dus...

We zouden eigenlijk naar het plaatsje Ponte de nogiets gaan, maar degene die ons op zou komen halen (we wisten sowieso al niet hoe laat) hebben we niet meer gesproken. Ik ben maar een stukje gaan rijden op de motor ... Oh, we gaan gymnastieken! De rest komt nog!