Reisdag 1: de hippiebus

´s Ochtends had ik nog even tijd om de laatste boodschappen te doen en ondertussen veel te bellen om "goede-reis"-wensen te ontvangen. Niet efficiënt, want dan komt er natuurlijk als snel nog een heel verhaal! Toen ik alles zo ongeveer bij elkaar had geraapt, belde Hermen, de chauffeur van de bus, al op om te vragen of we Els van het station konden halen. "Verandering van de plannen, uitleg volgt..." Prima, halen we d'r even op!

Els stond al te wachten (nou ja, ik heb gewoon naar iedereen gezwaaid en de enige die terug zwaaide moest Els zijn, want die had ik dus nog nooit gezien..) "Jah," zegt ze "ik stapte in de bus en het eerste wat ik zeg is: "We hoeven toch niet meer terug naar Drachten om jullie paspoorten op te halen he?" Heel leuk, maar toen kwam ik erachter dat ik de mijne vergeten was, dus ik moest terug naar Utrecht.." Er zijn zo dus nog meer mensen, deze keer was ik het niet! ;) (Een smiley typen is trouwens nadenken, want het toetsenbord is hier anders: als ik een vraagteken wil krijg ik een : en als ik een : wil krijg ik een Ç, als ik een ; wil krijg ik een L en de haakjes zitten opgeschoven... :s)

Thuis broodjes smeren en al snel stond de bus voor de deur. Wel echt DE BUS dus want het was een heuse oude Noorse stadsbus die de straat kwam inrijden met mijn vier reisgenoten erin: Hermen de chauffeur, Els die heel haar huisraad (stoelen, tuingereedschap, ladekast EN hond Teckel) had meegenomen omdat ze haar vriend ging opzoeken daar en ze wist niet voor hoe lang, Arno de techniekman en Gea zijn vriendin. Goh hippe bus! Er was al een man die met zijn milieubox aan kwam lopen, die zei dat hij niet zeker wist of hij wel goed zat maar dat die bussen tegenwoordig niet zoveel lawaai meer maken. Hij is op de foto gezet...

Eh, waar gaat de motor dan naar binnen? Aan de achterkant. Oh de achterkant kan open? "Nee er zit een deur daar..." Oh ja, een deur...tje. Dat kan best hoor, een motor door de achterdeur, met strategie klik-&-go Ikea. "Hee Nel, je motor ziet er al een stuk stoerder uit zonder spiegels!" Daar heb je het al... Maar het ging, en hij stond relatief recht en ongeveer stevig. Maar ik was er nog niet helemaal gerust op: er moest binnen in de bus eerst gereorganiseerd worden omdat er "een paar keer een noodstop was gemaakt" en er wat dingen door elkaar lagen... Dus!

Bij de koffie kreeg ik mijn overlevingspakket met een grote zak drop en met mijn "reismap" met berichtjes en foto's van iedereen, superlief! Toen was het tijd om afscheid te nemen. Instappen en wegwezen, op naar Portugal.

"We zijn zo wel een beetje een hippie-bus," gitaar mee en rare mensen: tijd voor een liedje dus. Arno was al begonnen: "In de bus naar Suriname, Holladiejee, Holladiejoo! Zat een strontvlieg op de ramen, Holladiejee, Holladiejoo!" Dat ging dus eigenlijk nog een heel verhaal worden maar na zes regels hebben we toch maar een cd'tje aangezet.

Tegen acht uur had Hermen het wel gehad. We waren nog niet in Frankrijk maar niemand had haast. Stoppen dus, eten en ... ineens was het donker. Oei, we hebben nog geen ruimte voor de bedden. (Niet alleen omdat ik mijn motor mee had, maar Els had ook de hondenmand, een stenen pilaar voor in de tuin en de lattenbodem van haar bed mee :S.) Gelukkig kregen we de laadruimte open en konden de kruiwagen, het nachtkastje en de tuinstoelen onderin. Om half twaalf lagen we allemaal op een eigen matras in de bus (jahaa luxe!). Terusten! Terusten! Wel bijzonder zo he? Ja... Nou, tot morgen.

Volgende dag maak ik even een nieuw berichtje van!