What a wonderfull world (it could be)...

Ik moet vandaag nog naar de supermarkt, want mijn water is op en morgen zijn de winkels dicht. Mijn gewoonte is om midden in de siesta boodschappen te gaan doen, zodat de kans wat minder groot is dat ik in een ellelange (en traag-op-zijn-Spaans!) rij kom te staan. Maar soms gaan dingen niet helemaal zoals je ze plant...

Op de hoek van mijn straat staat een formule-1 coureur die zijn scooter niet gestart krijgt. Gelukkig hoef ik hem niet te hulp te schieten (mijn gebrek aan technisch inzicht...), want er komt al een holbewoner aangelopen die er wel verstand van lijkt te hebben.
Het is vandaag drukker op straat dan anders: ik moet eens wachten tot er een groep pinguins met kinderwagens de kruising is overgestoken, ik leg aan een agent uit waar het politiebureau is en ik loop een eindje mee met een alien die verdwaald lijkt te zijn. Intussen moet ik voortdurend uitkijken dat ik geen eendjes en schildpadjes omver loop.
Door al die verwarring op straat doe ik er ongeveer 2 keer zolang over om bij de supermarkt te komen. Voordat ik naar binnen stap, moet ik me tegenover Ceasar verontschuldigen omdat ik geen vuurtje voor hem heb. Gelukkig kan de paarse turtle die achter mij liep hem daar wel mee helpen. Het is niet al te druk binnen, maar toch schiet ook dit niet op: er staat een wat langzaam schaap bij de groenten en het duurt even voor de rij eskimo's bij het koelschap doorheeft dat ik erlangs wil. Bovendien verspert een sumo-worstelaar het gangpad bij de koekjes, kunnen de dalmatiers van Cruella het niet eens worden over welk toetje ze mee gaan nemen, en eenmaal bij de kassa aangekomen kan een overvaller zijn betaalpas niet vinden. Uiteindelijk doe ik ook over de boodschappen zo'n 3x langer dan normaal. Heel even verwonder ik me over het feit dat Gandhi hand in hand met Pipi Langkous over straat loopt, maar al snel heb ik al mijn aandacht nodig om te voorkomen dat ik in een groep-koeien-ziet-andere-groep-koeien-begroetings-knuffel terecht kom. Als ik vervolgens 10 minuten achter een aantal bejaarde punkers heb aangeslenterd, besluit ik om een wat minder drukke weg op te zoeken. In een wat smallere en donkerdere straat groet ik even later de potloodventer die samen met de Hulk richting het centrum wandelt. Een skelet duwt een nijlpaard in een rolstoel voort en vlak voor ik thuis aankom zie ik dat Michael Jackson in een portiek staat te zoenen met een aardbei.

Deze week bestaat in deze stad de rest van de wereld niet: cowboys en indianen voetballen tegen elkaar op de pleinen, leeuwen lopen met kippen arm in arm over straat, popsterren trakteren zwervers op een biertje, een soldaat deelt zijn paraplu met een hippie en een ijsbeer blaast een jager de handen warm... tot volgende week zondag iedereen weer gewoon "normaal" doet. Best jammer eigenlijk...

(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)