People are strange... / ... beautiful people
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
19 Januari 2010 | Spanje, Cádiz
PACO
Als we de bar binnenkomen waar we die avond gaan spelen, staat Paco ons al op te wachten. Paco is "de trommelaar" en vanavond speelt hij met ons ("mijn" gitarist Pajaro en mij) mee. Hij is een van de weinige muzikanten die echt uit Cadiz komt en een van onze trouwste fans. Zodra hij ons ziet komt er een brede lach op zijn gezicht. "Nelly! Een knuffel! Hoe is het? Goed? Mooi! Marivilloso!(Geweldig!)" Dat is zijn favoriete woord. Je zou niet zeggen dat we elkaar 2 uur daarvoor nog hadden gezien om te oefenen...
SANDY
Even later is Sandy er ook: de wandelende agenda voor alle concerten die in Cadiz plaatsvinden. Ze is dan ook altijd overal, spreekt Spaans met een enorm Brits accent, en gemiddeld gaat ze na 2 zinnen in het Spaans alweer over naar Engels. Onbedoeld maakt ze me altijd enorm aan het lachen. Haar favoriete woord is "incrrrreible" (ongelofelijk), en dat gebruikt ze om elke willekeurige gebeurtenis te omschrijven. Na 2 nummers vraagt Pajaro door de microfoon of alles goed te horen is in de rest van het cafe. Volgens Sandy is het "incrrreible bien!" en volgens Paco "marivilloso!". Geen flauw idee dus...
JENNY
Na de eerste paar nummers komt Jenny binnen. Jenny is een vrouw uit Wales die superenthousiast op alles wat we zingen een 2e stem meedoet, omdat ze "zo blij is dat er eindelijk iemand liedjes zingt die ze kent!"
Ze is vaak kinderlijk eerlijk ("when I sing that song, it really sounds like shit!), en enorm enthousiast over alle muziek die ze kent, hoe fout ook. Net als Sandy geeft ze Engelse les, maar ze spreekt vrijwel geen woord Spaans... Als ze iets in het Spaans moet zeggen, zoekt ze het op op Google translate, schrijft ze de vertaling op een papiertje en van dat papiertje leest ze het voor op het moment dat ze het nodig heeft.
Tsjah, wie betaalt er nou 400 euro voor een spaanse cursus als het ook zo kan?
KATRYN
Als we uitgespeeld zijn, willen een aantal mensen nog een paar nummers zingen met onze gitaren en microfoons. Terwijl de muziek nog even doorgaat, gaan wij buiten op het pleintje zitten om wat af te koelen. Kathryn is de Belgische huisgenote van Pajaro, die ELKE keer als we spelen met ons mee komt, ondanks dat ze alle nummers al 30x heeft gehoord. Katryn en ik denken dat een avond met gouwe-ouwe-foute liedjes superleuk is om te doen, en we zingen alle mogelijke liedjes die in dat programma kunnen passen. Als Jenny even later bij ons komt staan, vlucht Pajaro (die de voorkeur geeft aan muziek met (andere) kwaliteit) naar binnen: wij zingen nog even door met "staying alive", "you're the one that I want" en "I will follow him".
JOHNNY
Johnny is een van de weinigen die niet aan knuffels doet, behalve met Betty (de hond van Pajaro). Hij heeft zo mogelijk een nog sterker Brits accent dan Sandy, en hij maakt me zo mogelijk nog meer aan het lachen. Het lijkt erop dat er in zijn garderobe maar 1 trui aanwezig is, waar hij 2 maanden terug al een gat in ontdekt heeft. In Engeland heeft hij cd's opgenomen met zijn eigen muziek: zijn stijl is vooral jazz, maar hij kan eigenlijk alles spelen wat je wil. Het woord "professioneel" is op hem dus zeker van toepassing, maar als je iets in die richting suggereert, zal hij je met Brits fatsoen vragen op te rotten. Vanavond heeft hij na ons ook een paar nummers gespeeld en ik vraag hem of hij mijn plectrum nog heeft.
"Hoewel het natuurlijk een eer zou zijn om die aan jou te mogen geven."
zeg ik met kleine nederige buiging.
"OW fuck off!"
HAROLD
Tegen 4 uur hebben we de spullen gepakt en zit ik nog met Pajaro en Johnny aan de bar met de Cubaanse eigenaar Harold de praten. Harold is 2 koppen kleiner dan ik en liefste zou hij willen dat we elke week donderdag, vrijdag en zaterdag in zijn bar komen spelen. Op dit uur van de dag kijkt hij vrijwel nooit meer helder uit zijn ogen, maar dat doet eigenlijk niemand hier.
"Nelly! Een knuffel! Wanneer spelen jullie hier weer? Morgen?"
"Volgende week vrijdag Harold."
"Oh ja... Goed dat jij het nog weet! Jij bent nooit dronken he?"
"Nee, das ook moeilijk met icetea en sinaasappelsap!"
"Ha! Voordat je teruggaat naar Nederland moeten we een keer samen dronken worden! Een knuffel! Wanneer spelen jullie weer? Morgen? Ha!"
De traditie is om na elk concert nog macaroni te gaan eten in het huis van Pajaro en Katryn, maar deze keer slaan we toch maar een rondje over. Tegen half 7 ben ik thuis en terwijl ik mijn tanden poets, klinkt "beautiful people" zacht uit de radio. Marivilloso. Incrrreible bien. Buenas noches!
(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)
Als we de bar binnenkomen waar we die avond gaan spelen, staat Paco ons al op te wachten. Paco is "de trommelaar" en vanavond speelt hij met ons ("mijn" gitarist Pajaro en mij) mee. Hij is een van de weinige muzikanten die echt uit Cadiz komt en een van onze trouwste fans. Zodra hij ons ziet komt er een brede lach op zijn gezicht. "Nelly! Een knuffel! Hoe is het? Goed? Mooi! Marivilloso!(Geweldig!)" Dat is zijn favoriete woord. Je zou niet zeggen dat we elkaar 2 uur daarvoor nog hadden gezien om te oefenen...
SANDY
Even later is Sandy er ook: de wandelende agenda voor alle concerten die in Cadiz plaatsvinden. Ze is dan ook altijd overal, spreekt Spaans met een enorm Brits accent, en gemiddeld gaat ze na 2 zinnen in het Spaans alweer over naar Engels. Onbedoeld maakt ze me altijd enorm aan het lachen. Haar favoriete woord is "incrrrreible" (ongelofelijk), en dat gebruikt ze om elke willekeurige gebeurtenis te omschrijven. Na 2 nummers vraagt Pajaro door de microfoon of alles goed te horen is in de rest van het cafe. Volgens Sandy is het "incrrreible bien!" en volgens Paco "marivilloso!". Geen flauw idee dus...
JENNY
Na de eerste paar nummers komt Jenny binnen. Jenny is een vrouw uit Wales die superenthousiast op alles wat we zingen een 2e stem meedoet, omdat ze "zo blij is dat er eindelijk iemand liedjes zingt die ze kent!"
Ze is vaak kinderlijk eerlijk ("when I sing that song, it really sounds like shit!), en enorm enthousiast over alle muziek die ze kent, hoe fout ook. Net als Sandy geeft ze Engelse les, maar ze spreekt vrijwel geen woord Spaans... Als ze iets in het Spaans moet zeggen, zoekt ze het op op Google translate, schrijft ze de vertaling op een papiertje en van dat papiertje leest ze het voor op het moment dat ze het nodig heeft.
Tsjah, wie betaalt er nou 400 euro voor een spaanse cursus als het ook zo kan?
KATRYN
Als we uitgespeeld zijn, willen een aantal mensen nog een paar nummers zingen met onze gitaren en microfoons. Terwijl de muziek nog even doorgaat, gaan wij buiten op het pleintje zitten om wat af te koelen. Kathryn is de Belgische huisgenote van Pajaro, die ELKE keer als we spelen met ons mee komt, ondanks dat ze alle nummers al 30x heeft gehoord. Katryn en ik denken dat een avond met gouwe-ouwe-foute liedjes superleuk is om te doen, en we zingen alle mogelijke liedjes die in dat programma kunnen passen. Als Jenny even later bij ons komt staan, vlucht Pajaro (die de voorkeur geeft aan muziek met (andere) kwaliteit) naar binnen: wij zingen nog even door met "staying alive", "you're the one that I want" en "I will follow him".
JOHNNY
Johnny is een van de weinigen die niet aan knuffels doet, behalve met Betty (de hond van Pajaro). Hij heeft zo mogelijk een nog sterker Brits accent dan Sandy, en hij maakt me zo mogelijk nog meer aan het lachen. Het lijkt erop dat er in zijn garderobe maar 1 trui aanwezig is, waar hij 2 maanden terug al een gat in ontdekt heeft. In Engeland heeft hij cd's opgenomen met zijn eigen muziek: zijn stijl is vooral jazz, maar hij kan eigenlijk alles spelen wat je wil. Het woord "professioneel" is op hem dus zeker van toepassing, maar als je iets in die richting suggereert, zal hij je met Brits fatsoen vragen op te rotten. Vanavond heeft hij na ons ook een paar nummers gespeeld en ik vraag hem of hij mijn plectrum nog heeft.
"Hoewel het natuurlijk een eer zou zijn om die aan jou te mogen geven."
zeg ik met kleine nederige buiging.
"OW fuck off!"
HAROLD
Tegen 4 uur hebben we de spullen gepakt en zit ik nog met Pajaro en Johnny aan de bar met de Cubaanse eigenaar Harold de praten. Harold is 2 koppen kleiner dan ik en liefste zou hij willen dat we elke week donderdag, vrijdag en zaterdag in zijn bar komen spelen. Op dit uur van de dag kijkt hij vrijwel nooit meer helder uit zijn ogen, maar dat doet eigenlijk niemand hier.
"Nelly! Een knuffel! Wanneer spelen jullie hier weer? Morgen?"
"Volgende week vrijdag Harold."
"Oh ja... Goed dat jij het nog weet! Jij bent nooit dronken he?"
"Nee, das ook moeilijk met icetea en sinaasappelsap!"
"Ha! Voordat je teruggaat naar Nederland moeten we een keer samen dronken worden! Een knuffel! Wanneer spelen jullie weer? Morgen? Ha!"
De traditie is om na elk concert nog macaroni te gaan eten in het huis van Pajaro en Katryn, maar deze keer slaan we toch maar een rondje over. Tegen half 7 ben ik thuis en terwijl ik mijn tanden poets, klinkt "beautiful people" zacht uit de radio. Marivilloso. Incrrreible bien. Buenas noches!
(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)
-
19 Januari 2010 - 14:46
Britt:
Klinkt zalig in vergelijking met al die examenstress hier! :) -
19 Januari 2010 - 15:48
Mishel (vidoj):
Hey Nelleke, wat leuk zeg je verhalen, ben helemaal weg van.Ik mak mijn studie af en kom die kant op ;)hahaha..
ciao!!! xjes
-
20 Januari 2010 - 06:04
ML:
Ik lees het wel, je bevind je in een goed maar vooral"gekleurd" gezelschap. Geen twijfel over mogelijk, Nel vermaakt zich wel!
Geniet ervan.
Liefs, ML -
21 Januari 2010 - 09:45
Astrid:
wonen er ook Spanjaarden in Cadiz??
xxx Astrid -
21 Januari 2010 - 12:23
Annelieke:
Lang leve de icetea, dat houd je scherp ;) en pas je op dat je niet dichtgroeit met al die macaroni midden in de nacht? Of surf je genoeg?! :D Trouwens, met 24/7 gitaar spelen en zingen verbrand je vast genoeg calorieeen :)
Je leventje daar klinkt heerlijk Nel! Geniet lekker verder xxx -
21 Januari 2010 - 12:24
Anne Weer:
ps. IS HET DAAR 28 GRADEN!?!?!?!!!?!?!? Nou ben ik boos -
25 Januari 2010 - 18:20
Annet En Cor:
Ha,die Nelleke
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag.We genieten van je reisverslagen en denken dat je het heel erg naar je zin hebt.Neem jij daar maar een drankje op je feestje dan zullen wij dat hier ook doen.
Veel plezier nog en af en toe ook wel leren hoor,anders kom je nooit van het studeren af.
Groetjes van Cor en Annet -
27 Januari 2010 - 11:58
Mishel (vidoj):
Hey Nelleke,
van harte feliciteert met je verjaardag. Ik had dit ook willen smsmen maar wist niet meer zeker of je oude tel.nr nog goed was.
Maak er een leuk dag van en als je gaat feesten, laat me even weten kom ik even mee doen;)
x mishel -
14 Februari 2010 - 19:00
Robert Span:
Hallo Nelleke, ik wou gewoon even zeggen dat ik jou verhalen super leuk vind! :) ik herken het allemaal ik ben hier sinds 3 jaar geleden gaan wonen met me ouders, we waren het nederlandse weer zat... helaas regent het hier ook al veel te lang! maar goed dat is over een maandje weer voorbij, en over 2 maandjes liggen we hier weer tebakken op het strand! Ik woon nu in Chiclana de la Frontera(25km van cadiz)
Ook erg leuk dorpje maar wel erg rustig in de winter.
In de zomer zijn er maarliefst 3x zoveel inwoners in chiclana, maargoed nederlanders of duitsers moet je dan nogsteeds zoeken, en handoekje handoekje strand zoals in barcelona of marbella heb je hier gelukkig niet! maarja 80km strand krijg je ook niet zomaar vol natuurlijk!
Ik kom eigenlijk elke week wel in cadiz, ik ga vaak naar een bar die Nahu heet dat is een erasmus bar altijd beren gezellig, maar niet spaans.
Maar ik heb een vraagje :)
Hoe heet de bar waar je muziek maakt? Lijkt me wel een leuk barretje.
Ik hoop dat je nog veel plezier in cadiz hebt!
Groetjes Robert!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
