First day at school & stoomcursus contacten leggen

Gaan we muziek maken op het strand? Een vriendin van de Amerikaanse meisjes in mijn huis bleek ook graag te zingen. Met de zonsondergang op de achtergrond is toch anders dan tussen 4 muren... Er komt een jongen met een gitaar langslopen. Mag hij erbij komen zitten? Uiteraard. Wat we spelen? Zomaar wat. En hij? Spaans (cool!!), jazz en funk (ook cool!). Er komen 2 Fransen met een fles sangria bij ons zitten. En even later een Duitse, ook met een gitaar. Aangenaam.
Wat we spelen? Zomaar wat. En jij? Tegen dat het te eigenlijk te koud werd om in korte broek op het zand te zitten, waren we met zo'n 12 mensen en hadden we met zijn allen de "la bamba", "what's going on" van de 4 non-blonds en "everybody needs somebody" en meer van dat soort meezingers gedaan. Tijd om naar huis te gaan, want om 9 uur zou er mexicaans gekookt worden. Geef je telefoonnummer maar, als je nog eens zin hebt om muziek te maken, dan laat het maar weten!

De volgende morgen om half 10 aantreden voor de eerste les. Die begon 10 minuten te laat en duurde ook maar 10 minuten: "Vandaag is het de eerste lesdag, dus ik ga geen les geven..." Die logica vatte ik niet helemaal, maar echt vervelend was het ook niet. Saqib (een Engelse vriend van de Engelsman die hier 2 weken woonde) had nog gebeld om koffie te gaan drinken, dus dat kwam wel goed uit. Een lange koffie en een verse sinaasappelsap later was het toch tijd om naar radiologie te gaan.

Ik was 's ochtends verbaasd geweest over de klaslokalen waar we les in hadden: 14 rijen vaste houten stoeltjes en tafels, allemaal op hetzelfde niveau. Die ochtend waren er zo'n 180 man binnen. Er is een kleine verhoging waar de proffen op kunnen staan, en het lokaal is precies hoog genoeg om er een scherm neer te hangen waar ze hun slides op projecteren. Wie achterin zit, kan dus de slides niet zien, tenzij hij/zij opzij gaat hangen of even opstaat. Wie bijna achterin zit, moet hetzelfde doen, en eigenlijk geldt dat voor iedereen vanaf rij 2. Resultaat: van voor naar achter, van links naar rechts om te zien waar het over gaat. Afhankelijk van in welke richting de mensen voor je bewegen dus. Kan je dan niet gewoon luisteren? Jawel, maar da's ook niet heel makkelijk met 160 man binnen en geen microfoon.

Radiologie was in een grotere aula, die in ieder geval naar achter omhoog liep. Ik had goede hoop dat dit beter zou zijn, maar toen bleek dat we een mompelende professor met Andalucisch accent hadden, die door de echo totaal onverstaanbaar was. Na anderhalf uur observatie stelde ik vast dat in ieder geval de helft van mijn medestudenten geen idee had waar het over was gegaan. Snel naar gynaecologie en hopen dat dat beter is.

Hetzelfde 1-niveau-klaslokaal als 's ochtends, maar dan 200 mensen binnen. Als je later bent dan de rest, zit je dus op de achterste rij. Gelukkig sprak deze prof wel Spaans volgens het boekje, dus was het ondanks de slechte plaats nog redelijk goed te volgen. Na een korte lunch even naar het strand om wat bij te komen. Een duik in zee en een muziekje op om tegen 5 uur weer in de les te zijn. Psychiatrie. Een enorm grappige kerel die qua uiterlijk boswachter, filosoof of systeembeheerder zou kunnen zijn. Na een uur inleiding vond hij het wel genoeg en wenste hij ons een goede middag. Het meisje dat naast me zat stelde me gerust wat de radiologie betreft: ze was Spaans en had op de 2e rij gezeten, maar ook zij had er geen bal van begrepen. Fijn!

's Avonds uit eten omdat de Duitse jongen die hier woonde terug naar huis zou gaan. Vervolgens naar het strand om met Luis (de Spaanse-gitaar-jongen) wat te spelen. Om 10 uur zou er flamenco zijn. Dat werd 11 uur, dus hij ging eerst naar huis om te eten. "Ik heb al gegeten" geldt hier niet als excuus om niet mee te gaan, dus ik kon kennis maken met zijn 6 huisgenoten uit Mexico, Spanje en Duitsland. Aangenaam. Daarna naar het flamenco-concert. Luis kwam bekenden tegen: een groep van zo'n 8 Spanjaarden, Duitsers en Fransen. Aangenaam. En toen we daar stonden te kijken, kwam er een groep van de taalcursus langs. Ze gingen op de weg tussen het strand het het kasteel zitten. Als ik zin had om langs te komen als het concert afgelopen was? Dat was een uurtje later. Mensen uit Duitsland (die zijn er hier echt veel!), Finland en Engeland. Aangenaam.

Tegen een uur of 1 was het wel weer tijd om naar huis te gaan. Morgen om 8 uur keel- neus- en oorziekten, oogheelkunde en interne geneeskunde. En koffie. En strand. Waarschijnlijk uit eten. Zeker muziek. En 's avonds ergens heen wandelen. Naar een terrasje. Of een ijsje. Of allebei. Er zitten hier meer uren in een dag!

Laten we hopen dat de winter nog even op zich laat wachten...

Groetjes uit het zuiden. Voorlopig vermaak ik me nog wel!!

xxx Nel

(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)