Broccoli afgieten zal nooit meer hetzelfde zijn
Blijf op de hoogte en volg Nelleke
18 Januari 2013 | Spanje, Cádiz
Cádiz is een schiereiland dat niet groter is dan de stad zelf: waar de huizen ophouden, begint na de stadsmuur meteen de oceaan. Alles is hutje mutje op elkaar gebouwd om ervoor te zorgen dat de brandende zon op zo weinig mogelijk plaatsen naar binnen kan. Toch vinden de warmte en het vocht waar de lucht voortdurend zwaar van is altijd wel hun weg. Ze sijpelen door de platte daken naar beneden, ze kruipen door de dunne muren met afbladderend pleisterwerk heen of ze glippen door één van de weinige tralieraampjes naar binnen om zich vervolgens in de muren en de kamers te vestigen en nooit meer weg te gaan. In alle muren en kamers, maar vooral die op de begane grond.
Ik woonde op de begane grond. Ik had boven de gootsteen wél een raampje, dat uitkwam op de binnenplaats van het huis. Het was niet groter dan een A4'tje, maar als ik door de tralies keek, kon ik door een ander raampje boven de voordeur precies een stukje muur van de overburen zien. Zo wist ik 's ochtends of de zon scheen. Maar uiteraard droeg mijn raampje niet veel bij aan de luchtcirculatie in mijn kamer, dus bleef het er donker en vochtig. Toch was ik nogal verbaasd en wat geschrokken toen ik al tandenpoetsend voor het eerst twee kakkerlakken ter grootte van mijn duim over de scheve vloertegels langs de muur richting mijn bed zag schieten. Ik heb ze toen voor ik in bed kroop nog uitgebreid gezocht, maar ik heb ze niet meer kunnen vinden. Die nacht lag ik nog lang wakker, terwijl ik Pajaro's opmerking, "als je er één ziet, zitten er nog tien ergens verstopt," uit mijn gedachten probeerde te verdringen. Twee had ik er gezien.
Maar het went. Al snel was ik vertrouwd geraakt met het "kchrtsj... kchrtsj..." van hun pootjes over de vloer als het licht uit was en ik had een spuitbus "anti-cucaracha" gekocht in de supermarkt. Die gebruikte ik af en toe met enige twijfel, omdat mijn kamer niet helemaal voldeed aan de “open ruimte” met “voldoende luchtcirculatie” die volgens de verpakking nodig was om te voorkomen dat mijn kakkerlakkenjacht mijzelf op tragische wijze fataal zou worden. Eén keer vond ik een verdwaalde kakkerlak in mijn bed, maar over het algemeen beperkten ze zich vooral tot het keukenblok en naaste omgeving.
Na die eerste schok en een korte gewenningsperiode, werd het vandaag 2-0 voor las cucarachas. Door de op willekeurige tijden afgesloten waterleiding had ik noodgedwongen een week buiten de deur gegeten. Vuile afwas en kakkelakken is nu eenmaal een slechte combinatie, en wat doe je anders als je niet zeker weet of je wel water hebt? Juist. Risicomanagement. Op zijn Spaans. Ik ben een snelle leerling. Maar toen ik drie ochtenden op een rij gewoon had kunnen douchen en ik zag dat de stoep naast de voordeur ook weer gewoon dicht was, nam ik aan dat die twee dingen met elkaar te maken hadden en dat het dus tijd was om weer zelf te koken.
Eén seconden nadat ik begonnen was met het afgieten van de broccoli, zat mijn gootsteen vol met zo'n twintig krioelende kakkerlakken. Ze waren in die ene seconde allemaal door het afvoerputje naar buiten gekropen, en ze waren zo mogelijk nog meer in paniek dan ik. Het kwam zelfs niet bij me op om te berekenen wat twintig zichtbare kakkerlakken volgens Pajaro’s onzichtbare cucaracha-formule betekenden. Met de half afgegoten pan broccoli nog in mijn handen stond ik verdwaasd te kijken naar hoe een paar van die enorme insecten op hun adrenaline-kracht al uit de gootsteen waren gekropen en verschillende kanten op schoten om de rest van mijn woonruimte te gaan verkennen. De meesten renden echter nog steeds compleet gedesoriënteerd rondjes in de wasbak (intussen kon mijn geoefende oog al een gedesoriënteerde kakkerlak van een niet-gedesoriënteerde kakkerlak onderscheiden). Terwijl ik voelde dat mijn hart zijn normale ritme weer zocht, keek ik naar mijn broccoli die een beetje zielig nog half in het water dreef en intussen al zeker slap was geworden en naar al het gewriemel met zes poten en twee voelsprieten op bodem van de gootsteen. Ik besloot dat dit een uitzonderlijke situatie was waar uitzonderlijke maatregelen vereist waren; beslist pakte ik de groen met gele spuitbus. Sorry jongens.
Broccoli afgieten zal nooit meer hetzelfde zijn.
(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)
Ik woonde op de begane grond. Ik had boven de gootsteen wél een raampje, dat uitkwam op de binnenplaats van het huis. Het was niet groter dan een A4'tje, maar als ik door de tralies keek, kon ik door een ander raampje boven de voordeur precies een stukje muur van de overburen zien. Zo wist ik 's ochtends of de zon scheen. Maar uiteraard droeg mijn raampje niet veel bij aan de luchtcirculatie in mijn kamer, dus bleef het er donker en vochtig. Toch was ik nogal verbaasd en wat geschrokken toen ik al tandenpoetsend voor het eerst twee kakkerlakken ter grootte van mijn duim over de scheve vloertegels langs de muur richting mijn bed zag schieten. Ik heb ze toen voor ik in bed kroop nog uitgebreid gezocht, maar ik heb ze niet meer kunnen vinden. Die nacht lag ik nog lang wakker, terwijl ik Pajaro's opmerking, "als je er één ziet, zitten er nog tien ergens verstopt," uit mijn gedachten probeerde te verdringen. Twee had ik er gezien.
Maar het went. Al snel was ik vertrouwd geraakt met het "kchrtsj... kchrtsj..." van hun pootjes over de vloer als het licht uit was en ik had een spuitbus "anti-cucaracha" gekocht in de supermarkt. Die gebruikte ik af en toe met enige twijfel, omdat mijn kamer niet helemaal voldeed aan de “open ruimte” met “voldoende luchtcirculatie” die volgens de verpakking nodig was om te voorkomen dat mijn kakkerlakkenjacht mijzelf op tragische wijze fataal zou worden. Eén keer vond ik een verdwaalde kakkerlak in mijn bed, maar over het algemeen beperkten ze zich vooral tot het keukenblok en naaste omgeving.
Na die eerste schok en een korte gewenningsperiode, werd het vandaag 2-0 voor las cucarachas. Door de op willekeurige tijden afgesloten waterleiding had ik noodgedwongen een week buiten de deur gegeten. Vuile afwas en kakkelakken is nu eenmaal een slechte combinatie, en wat doe je anders als je niet zeker weet of je wel water hebt? Juist. Risicomanagement. Op zijn Spaans. Ik ben een snelle leerling. Maar toen ik drie ochtenden op een rij gewoon had kunnen douchen en ik zag dat de stoep naast de voordeur ook weer gewoon dicht was, nam ik aan dat die twee dingen met elkaar te maken hadden en dat het dus tijd was om weer zelf te koken.
Eén seconden nadat ik begonnen was met het afgieten van de broccoli, zat mijn gootsteen vol met zo'n twintig krioelende kakkerlakken. Ze waren in die ene seconde allemaal door het afvoerputje naar buiten gekropen, en ze waren zo mogelijk nog meer in paniek dan ik. Het kwam zelfs niet bij me op om te berekenen wat twintig zichtbare kakkerlakken volgens Pajaro’s onzichtbare cucaracha-formule betekenden. Met de half afgegoten pan broccoli nog in mijn handen stond ik verdwaasd te kijken naar hoe een paar van die enorme insecten op hun adrenaline-kracht al uit de gootsteen waren gekropen en verschillende kanten op schoten om de rest van mijn woonruimte te gaan verkennen. De meesten renden echter nog steeds compleet gedesoriënteerd rondjes in de wasbak (intussen kon mijn geoefende oog al een gedesoriënteerde kakkerlak van een niet-gedesoriënteerde kakkerlak onderscheiden). Terwijl ik voelde dat mijn hart zijn normale ritme weer zocht, keek ik naar mijn broccoli die een beetje zielig nog half in het water dreef en intussen al zeker slap was geworden en naar al het gewriemel met zes poten en twee voelsprieten op bodem van de gootsteen. Ik besloot dat dit een uitzonderlijke situatie was waar uitzonderlijke maatregelen vereist waren; beslist pakte ik de groen met gele spuitbus. Sorry jongens.
Broccoli afgieten zal nooit meer hetzelfde zijn.
(Voor verslagen van mijn nieuwste reis rond de wereld (2013-2015): klik op "een jaartje Cadiz" in de balk bovenaan en kies "Nelly's Project Imagine all the people".)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
